بهمبری

بعدازظهر بۊ. ناهاره بۊخؤرده ؤ ظرفانه بۊشؤسته پسی، خاستم ایپچه استراحت بۊکۊنم کی تلفؤن زنگـ بۊخؤرده. می عمۊدؤختر بۊ کی خاستی شبنیشینˇ ره بایه أمی خانه. ایپچه خۊ خانه کارˇ جا بۊگؤفته. بندهٔ خۊدا کمردرد ؤ واریس دأره نتانه زیاد سرپا بئسه. بۊگؤفتم شام بأیید، بعدˇ ایپچه تعارؤف قبۊل بۊکۊده. استراحتˇ قیده بزئم ؤ دکفتم خانه جان! جارۊ بزئم، گردگیری بۊکۊدم، خریدم داشتیم. می دؤخترأ واستی ببؤرده-بیم کلاسˇ زبان. تۊنداتۊند حاضرأبؤستیم ؤ بۊشؤییم.
هوا سرد ؤ بارانی بۊ ؤ باران هأتؤ وارستی. می دؤخترأ کی بنأم کلاس، بۊشؤم خرید ؤ میوه ؤ شبچره ؤ وسایل بهئم. یک هفته‌یی بۊ کی واران وارستی انگار حأله-حأله’ن بند آمۊنˇ خیالأ ناشتی. تازه ظهرˇ اخبارم اعلام بۊکۊده-بۊ کی تا آخر هفته هوا هأتؤیه ؤ باران باره. انˇ وسی بۊ کی تمامˇ خیابانانأ آب بیگیفته-بۊ ؤ شؤن ؤ آمؤن سختأبؤسته-بۊ. هزار بدبختی همرأ خۊدمانه فارسانیم خانه ولی امی سر تا پا خیسˇ آب بۊبؤسته-بۊ. أمی لیواسانأ عوضأکۊدیم. من بۊشؤم آشپزخانه،یک عالم کار دأشتیم.
 خاستم کۊیی کاکا چاکۊنم. خئلی وقت بۊ چانکۊده-بۊم. کۊییأ پۊست بیگیفتم ؤ بنأم اۊجاقˇ گازˇ رۊ تا بپزه ؤ مشغۊلˇ شامˇ تهیه بۊبؤستم. میرزاقاسمی ؤ باقلاقاتۊق چاکۊدم، سیرتۊرشی هف ساله’م کی خۊدم بنه-بوم، بالکؤنˇ جا باوردم. سبزی خؤردن ؤ زیتۊن ؤ پیازم آماده بۊکۊدم.
ساعت ۸ بۊ کی مهمانان بامؤیید. شام حاضرأکۊدم ؤ سفره پهنأکۊدم. می دؤختر میل به غذا ناشتی ؤ همش عطسه کۊدی. أنه قؤرص فدم ؤ بخۊسانئم. شامˇ پسی سفره’ جمعأکۊدم ؤ چأیی ؤ میوه باوردم. کۊیی کاکا خئلی خۊشمزه بۊبؤسته-بۊ ؤ همه تعریف کۊدید. ساعت ۱۲ بۊ کی مهمانان بۊشؤیید ؤ منم آشپزخانه’ جمع ؤ جۊر کۊدنˇ پسی خاستم بشم بۊخۊسم کی می دؤخترˇ ناله صدا جا متوجه بۊبؤستم کی انˇ تب زیادأبؤسته. آبˇ نمک چاکۊدم ؤ تا خۊدˇ صبح هر نیم ساعت انه پاشۊیه بۊکۊدم تا انˇ تب کم کم بامؤ جیر. خاستم ایپچه می چشمانه دودم کی ساعت زنگ بۊخؤرد.
هر رۊز صبحˇ بیدارباشˇ زنگ بۊ. ویریشتم ؤ اهلˇ خانه ره صبحانه حاضرأکۊدم ؤ اۊشانه راهی کۊدنˇ پسی بۊشؤم می دؤختره سر بزئم ؤ بیدئم شؤکرˇ خۊدا انˇ حال بهتره؛ دئه انه مدرسه اوسئه نۊکۊدم. لباسانأ تاودم ماشینˇ مئن ؤ ناهار چاکۊدم. می دؤخترˇ ره سوا سۊپ چاکۊدم. واستی بۊشؤبیم بانکˇ قسطم فده-بیم.
راهˇ میان می دیلˇ میان فکر کۊدم دۊرۊسته ظاهراً شاغل نیم ولی ایته شؤغل دأرم، دایمی ؤ مادام‌العمر ؤ بی مرخصی ؤ بی حق ؤ حۊقۊق ؤ حتی بی بیمه! اۊنم بیسˇ چار ساعته.
شؤکرˇ خدا… خانه‌دارم.

پ.ن: 
این یادداشت برای نخستین بار در شمارۀ ۷ ماهنامۀ گیلانˇاؤجا منتشر شده.
برای اطلاع از چگونگی خواندن و نوشتن با رسم‌الخط گیلکی اینجا را ببینید.
برگردان فارسی این یادداشت در ادامه مطلب 👇 آمده است.

بعداز ظهر بود. بعد خوردن ناهار و شستن ظرف‌ها می‌خواستم کمی استراحت کنم که تلفن زنگ خورد. دختر عموم بود که می‌خواست برای شب نشینی به خونه‌مون بیاد. کمی از کارهای تو خونه برام گفت. بنده خدا کمر درد و واریس داره و نمی‌تونه زیاد سرپا بمونه. بهش گقتم شام بیاین. بعد از کمی تعارف قبول کرد...
قید استراحت رو زدم و افتادم به جون خونه، جارو زدم، گردگیری کردم. باید خرید هم می‌رفتم؛ دخترم رو هم باید می‌بردم کلاس زبان. تند تند حاضر شدیم هوا سرد و بارانی بود و بارون می‌بارید.
دخترم رو که رسوندم.، رفتم خرید و میوه و تنقلات برای شب نشینی خریدم. یک هفته‌ای بود که بارون می‌بارید و خیال بند اومدن هم نداشت. تازه اخبار هم اعلام کرده بود تا آخر هفته هوا بارونیه. تمام خیابون‌ها رو آب گرفته بود و رفت و آمد خیلی سخت شده بود. با هزار بدبختی خودمون رو به خونه رسوندیم ولی لباس‌هامون خیس شده بود.
لباس‌هامون رو عوض کردیم من رفتم تو آشپزخونه، کلی کار داشتم. می خواستم کاکای کدو درست کنم. خیلی وقت بود درست نکرده بودم. کدو رو پوست کندم و گذاشتم تا بپزه و مشغول تهیۀ شام شدم. میرزا قاسمی و باقالا قاتق درست کردم. سیرترشی هفت ساله که خودم انداخته بودم از بالکن آوردم سبزی خوردن، زیتون، پیاز هم آماده کردم.
ساعت ۸شب بود که مهمون‌ها اومدن. شام روآماده کردم و سفره رو پهن کردم. دخترم میل به غذا نداشت و همش عطسه می‌کرد. بهش قرص دادم و خوابوندمش. بعد از خوردن شام و جمع کردن سفره، میوه و چایی آوردم. کاکای کدو خیلی خوشمزه شده بود و همه تعریف می‌کردن. ساعت ۱۲ بعد از رفتن مهمان‌ها و جمع و جور کردن آشپزخونه خواستم بخوابم که از صدای ناله دخترم فهمیدم تبش بالا رفته، آب نمک درست کردم و تا صبح هر نیم ساعت پاشویه‌اش کردم تا کم کم تبش پایین اومد.
تا چشمام رو بستم که کمی استراحت کنم صدای زنگ ساعت که هر روز بیدارم می‌کرد بلند شد. بلند شدم و برای اهل خونه صبحونه آماده کردم. بعد از رفتن اون‌هابه دخترم سر زدم و دیدم حالش بهتره. دیگه به مدرسه نفرستادمش. لباس‌ها رو تو ماشین لباسشویی انداختم و ناهار درست کردم. برای دخترم سوپ درست کردم. باید قسط بانک رو هم می‌دادم. توی راه به این فکر می‌کردم که ظاهراً شاغل نیستم ولی یه شغل دائمی و مادام العمر و بی حقوق و حتی بیمه! اونم بیست وچهار ساعته.
 خدا روشکر... خانه‌دارم.