بهمبری

در توضیح می شهر در شمارۀ ۷ مجلۀ اؤجا چنین آمده:

"... آیا متنهایی که با عنوان «می شهر» چاپ میشود قصه و داستان کوتاه است؟ در پاسخ باید گفت که نه! این متنهای کوتاه آن طور که در صفحه‌های دیگر ادبیات گیلکی با قصه طرفیم، قصه یا داستان نیستند. در زمانه‌ای که شرح زندگی روزمرهٔ آدمها به عنوان ادبیات به مردم قالب میشود، متنهای «می شهر» تنها گزارشی مکتوبند که یک زن خانه‌دار از دیده‌ها و شنیده‌های خودش ارائه میکند و از قضا گاه خیلی فراتر از «ادبیات آپارتمانی» میرود. در دورانی که شهرهای ما قربانی سیاستهای نولیبرالی بانک جهانی می‌شوند و با عناوین مردم‌فریبی چون «می رشت» گروه گروه مردم خود را به قربانگاه میبرند، سلسله یادداشتهای «می شهر» گزارشی واقعی و تاریخی را ثبت میکند از زندمانی مردمی که تأثیر و معنای واقعی شعارهای دهان‌پرکن تبلیغاتی مشتی دلال و سیاستباز را در زندگی خودشان حس میکنند. این مجله در جای خودش، قصه و ترجمهٔ قصه دارد اما این بخش، می شهر، هویت مستقل و ژانر ویژهٔ خودش را دارد که حاصل تجربهٔ زیستهٔ نویسنده‌اش و تلاش او برای تبدیل این تجربه به متنی برای خواندن است."

در نهایت نیز باید گفت که این وبلاگ متعلق است به حبیبه جمشیدی بهمبری، نویسنده‌ای تازه‌کار، روزنامه‌نگاری پاره وقت و یک زن خانه‌دار... که علاوه بر این وبلاگ در شبکه‌های اجتماعی تلگرام و اینستاگرام نیز می‌توانید مطالب گوناگونش را پیگیری کنید...