پنجشنبه ۱۶ اسفند ۹۷
اکوفمینیسم به جنبش‌ها و فلسفه هایی اشاره دارد که میان محیط‌زیست و فمینیسم، رابطه برقرار می‌کنند. این جنبش بیان می‌کند سلطه مردان بر زنان، نمایانگر و تشدیدکننده غلبه جامعه بر محیط زیست است و این دو معضل با یکدیگر مرتبط هستند و روابط جنسیتی پدرسالارانه در جامعه که، زنان را بی‌ارزش کرده، تحت سلطه درمی آورد و مورد استثمار قرار می‌دهد، با مواجهه مردمحورانه با محیط زیست مرتبط است و در مواجهه با طبیعت نیز به کار گرفته شده است. آنها این تحلیل را به وضعیت دیگر گروه‌های تحت سلطه جامعه نیز گسترش می‌دهند.
یک نمونه از جنبش های اکوفمینیستی، برنامه ملی جنبش «کمربند سبز» برنامه ملی درخت‌کاری‌در کنیاست که این برنامه را وانگاری‌ماتای برای نجات زنان روستایی کنیا از فقر ابداع کرد.
جنبش چیپکو در دامنه کوه‌های هیمالیا در هند شمالی، نمونه دیگریست از فمینیست‌هایی که دغدغه محیط زیست در سر داشتند. زنان چیپکو در آغاز دهه ۱۹۷۰ ناچار شدند در برابر چوب‌برهای مورد حمایت دولت، از درختان محافظت کنند. آنها از روش های مقاومت بدون خشونت استفاده کردند.
از دست هایشان را به هم دادند و حلقه هایی انسانی به دور جنگل و درختان ساختند تا از آنها محافظت کنند. در نتیجه چوب برها، وحشت زده میدان را ترک کردند.
کسب موفقیت برای جنبش چیپکو به سادگی بدست نیامد. وقتی چوب برها آغاز به بریدن درخت‌ها کردند، «آمریتا دوی» یکی از درختان را در آغوش کشید، تا از قطع آن جلوگیری کند. چوب بر سعی کرد او را منصرف کند، اما او بسیار مصمم بود. چوب بر او را نادیده گرفت و درخت را قطع کرد. دوی در نتیجه این امر کشته شد. از او در هند با نام «شهید» یاد می‌شود و یک جایزه محیط‌زیستی در هند به افتخارش نام‌گذاری شده است.