سلام!
به سیارۀ زمین خوش آمدید.
حتماً از دیدن این کرۀ خاکی و بی‌آب و علف تعجب خواهید کرد و با خود خواهید گفت این زمینی که آن‌قدر از آن تعریف می‌کردند همین است؟!
حق دارید، اما روزی که پدرمان آدم و مادرمان حوا از بهشت رانده شدند، خداوند برای این‌که دلتنگی نکنند آن‌ها را راهی زمین کرد که تکه‌ای از بهشت بود، کوههایی سر به فلک کشیده، جنگل‌هایی انبوه، دریاهایی پر آب، هوایی تمیز، آسمانی آبی و زمینی سرسبز و با طراوت داشت.
تا زمانی که بشر در غار زندگی می‌کرد و از گوشت حیوانات و میوۀ درختان تغذیه می‌کرد و فقط وقتی گرسنه بود به شکار می‌رفت و زیاده خواه نبود، زمین همچنان سرسبز و زیبا بود.
ولی وقتی انسان به یکجا‌نشینی عادت کرد و جمعیت کم‌کم زیاد شد، جنگلها از بین رفتند تا برای خانه‌سازی از چوب درختان استفاده شود؛ کوهها برای جاده سازی و راه شکافته شدند؛ آب و هوای تمیز با ساختن کارخانه‌های صنعتی و ورود دود و پسماند به هوا و آب از بین رفت و زمین شادابی خود را از دست داد.
با تولید زباله و گازهای گلخانه‌ای زمین و هوا آلوده شده، شیرابۀ زباله‌ها به آب‌های زیرزمینی نفوذ کرده و آن را آلوده و بیماری‌زا ساخته است.
نسل حیوانات گوناگون در حال انقراض قرار گرفته چون دیگر فقط برای گوشتشان و تغذیه کشته نمی‌شوند بلکه از پوست و مو و گاهی از عاج و شاخشان برای ساختن لباس و کیف و کفش و وسایل تزئینی استفاده می‌شود.
نسل بشر با ندانم‌کاری و زیاده‌خواهی زمین را به سیاره‌ای سوخته بدل کرد که هیچ شباهتی به تکه‌ای از بهشت ندارد.
ما با زمین بد کردیم و قدرش را ندانستیم، خاک و آسمان و هوایش را از بین بردیم اما او با ما همیشه مهربان بوده. امیدواریم شما مراقبش باشید و آن را به روزهای خوبش برگردانید.
از طرف ساکنان زمین.