زن صبور و آرامی بود. بعد از مدتها تلاش و با سختی بسیار و با وجود داشتن دو قلوهایی که یکی از آنها هنگام تولد دچار ضایعه مغزی شده و توان حرکت و حتی صحبت کردن را نداشت و احتیاج به مراقبت دائمی داشت، توانسته بود به سرپرستاری اورژانس برسد که بخشی پرکار و فعال در بیمارستان است.
لبخندش آرامش را نثار افرادی می‌کرد که با تنی مجروح و بیمار راهی بخش محل کارش می‌شدند. زمستان ۹۸ از راه رسید، با بیماری جدیدی که واگیر‌دار و به شدت کشنده بود اما سرپرستار دلسوز کارش را رها نکرد و بدون کمترین امکانات حفاظتی و بهداشتی با دست خالی دو هفته بی‌وقفه در کنار بیماران بد‌حالی ماند که روز به روز تعدادشان بیشتر می‌شد و امکانات ناچیز و محدود بیمارستان شهر کوچک بندر‌انزلی کفاف بستری شدن و درمانشان را نمی‌داد. هر چقدر به او اصرار می‌کردند برای مدت کوتاهی هم که شده برای استراحت و تجدید قوا به خانه برود، قبول نکرد و در کنار بیماران ماند؛ اما این مرض جدید عاقبت او را هم گرفتار کرد و بعد از چند روز جدال با مرگ عاقبت جان را بر سر اراده و آرمانش که نجات انسانها بود، نهاد و غریبانه به خاک سپرده شد، در حالی که فقط یک ماه به بازنشستگیش مانده بود.
کادر درمان با مرگ او یکی از مجرب‌ترین و دلسوزترین اعضایش را از دست داد و چه بسیارند عزیزانی که قهرمانانه و با دستی خالی در برابر این بیماری ایستادند.
ما هرگز فداکاری این مدافعان بی ادعای سلامت را که حتی با وجود تعویق در پرداخت حقوق‌شان، سنگر مبارزه با بیماری را ترک نکردند و از جان و آرامش و آسایش خود مایه گذاشتند فراموش نخواهیم کرد.
یاد زنده یاد تهمینه ادیبی سرپرستار فداکار و همکارش دکتر سیامک دیوشلی،متخصص اطفال بیمارستان دکتر بهشتی بندر انزلی و تمامی پرسنل فداکار کادر بهداشت و درمان که در راه خدمت رسانی به بیماران درگذشتند، گرامی باد.
