شنبه ۱۷ خرداد ۹۹
دو طفل خردسال، هر دو مخلوق خدا، هر دو ساکن کرۀ خاکی اما...
یکی سفید و یکی سیاه...
یکی در ناز و نعمت، آرمیده بر فرشی نرم و لطیف، با شکمی سیر، خواب‌های رنگی می‌بیند؛
دیگری بر روی زمین، با شکمی خالی که خواب را از چشمانش ربوده، به دنبال لقمه‌ای غذاست تا نمیرد، غافل از آن‌که خود لقمۀ صیادی خواهد شد که در کمین اوست...
یکی در آغوش گرمِ پدر و مادر، بزرگ می‌شود؛ دیگری در چنگ لاشخور، منتظر مرگ است.
چهرۀ فقر و بی‌عدالتی و نابرابری در این عکس به وضوح قابل مشاهده است. زیاده‌خواهی و خودخواهی انسانِ معاصر، این تصاویر متناقض و دردناک را به وجود آورده است.
این یادداشت نخستین بار در پایگاه خبری دیدگاه برتر مدیریت منتشر شده است.